กฎของความคิดฮอด
ถึงบ่ได้กอด กะบ่เป็นหยัง
ทำใจยอมรับทุกอย่าง
เพราะเส้นทาง มันห่างกันเหลือเกิน
ไกลก็ไกลแต่ตัว แต่ใจบ่เคยห่างเหิน
แม้ความเหงาที่ต้องเผชิญ
คงรู้ว่าเราบ่แคร์
เหงาตายแน่แมะ
เสียงเพื่อนแหย่ยามที่โทรหา
แม้วันเดือนปีลับลา
อยากให้ฮู้ว่าอ้ายบ่เคยเปลี่ยนแปร
ยามคิดฮอดกะให้อดเอา
อย่าปล่อยให้เหงาพาใจอ่อนแอ
อยู่ไกลแต่ใจฮักแท้
เฝ้าคอยดูแล อยู่ทุกวันเวลา
เตรียมใจถ่า มื้อได้สบตากับนางน้องอีกเถื่อ
เตรียมใจถ่า มื้อได้สบตากับนางน้องอีกเถื่อ
ย่านแต่เบื่อคันได้มาพบอ้าย
ผู้หมายร่วมฮ่วมเธอ
ยามคิดฮอดพอได้เบิ่งต่างหน้า
ยังแอบสบตากับรอยยิ้มเจ้าเสมอ
ภาพถ่ายยังเก็บไว้เป็นหลักฐาน
เพื่อยืนยันว่าฉันมีแค่เธอ
อย่าปล่อยใจให้มันหลงละเมอ
แอบไปเผลอคบใครอีกคน
กฎของความคิดฮอด
ถึงบ่ได้กอดกะต้องทำใจ
แม้ว่ามันสิคิดฮอดหลาย
คอยบอกหัวใจอย่าให้กังวล
ได้ยินเสียงกะอิ่มใจแล้ว
คันได้เห็นหน้าคงสิสุขเหลือล้น
สี่ห้องใจมอบให้ใครหนึ่งคน
คือเจ้าเท่านั้นหน้ามล
คนที่อ้ายเฝ้ารอ
บ่ขออีหยังหลายกว่านี้
บ่ขออีหยังหลายกว่านี้
ทุกนาทีของเจ้ามีค่า
วาสนาจั่งได้มาพบน้อง พบน้องโอ๊ยพบน้องๆ
เกี่ยวข้องบ่ไปไส
เพื่อยงแต่กายบ่ได้ใกล้ชิดกัน
ความสัมพันธ์มันอาจดูเหินห่าง
แค่ระยะทางโอ๊ยท่อนั้น โอ๊ยท่อนั้น เอ่อ